Ο αρχαίος αμπελώνας

«Η Σαντορίνη προσφέρει μια συναρπαστική ποικιλία αντιθέσεων: είναι τα βουνά ηφαιστειογενή και βραχώδη, κατά το ήμισυ καλλιεργημένα και κατά το ήμιση φλογισμένοι βράχοι, άλλα όμορφα και άλλα φρικτά.
Είναι οι φοβεροί βάραθροι που κομματιάζουν τις πεδιάδες και τις γόνιμες πλαγιές, τις κατάφορτες με αμπέλια.

Είναι το γειτόνεμα της θάλασσας που αγκαλιάζει το νησί σαν μια τεράστια πεδιάδα…», σχολίασε ο Γάλλος περιηγητής Αββάς Pegues, το 1840.

Οπως όλα στο ηφαιστειακό αυτό νησί του Αιγαίου, έτσι και ο αμπελώνας του είναι από τους πιο ιδιόρυθμους στον κόσμο.

Το αμπέλι ευδοκιμεί εδώ όχι μόνο επειδή αντέχει στην ξηρασία, αλλά και επειδή είναι ένα από τα λίγα ξυλώδη φυτά που οι ρίζες του καταφέρνουν να διαπεράσουν τη θηραϊκή γη.

Το αμπέλι και το κρασί ήταν στο επίκεντρο της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής της Θήρας.

Από τα σταφύλια των ντόπιων ποικιλιών παράγονται υψηλής ποιότητας κρασιά τα οποία χαρακτηρίζονται από το μοναδικό οικοσύστημα του νησιού.

Η παραγωγή κρασιού ξεπερνούσε τις ανάγκες των κατοίκων και έγινε εξαγώγιμο προϊόν υψηλής ποιότητας, την εποχή της ανάπτυξης της ναυτιλίας.

Οι αμπελώνες ξεκινούν από τα 300 μ. και φτάνουν μέχρι το επίπεδο της θάλασσας.

Οι κάτοικοι προστατεύουν το έδαφος από τη διάβρωση και περιορίζουν τις απώλειες νερού δημιουργώντας πεζούλες και ξερολιθιές.

Πηγή: http://www.santorini.gr/